Ukraińskie jednostki ochotnicze

[takeo]

Zrobiłem spis ukraińskich jednostek ochotniczych, wraz krótkim ich opisem. Głównym źródłem danych była ukraińska wikipedia, w której z kolei odwoływano się do przede wszystkim do artykułów i notek z lokalnych mediów. Oczywiście, nie jest to źródło danych do końca pewne, więc pomijałem to, co budziło moje szczególne wątpliwości. Uzupełniałem to dodatkowymi informacjami z portali ukraińskich czy stron poszczególnych jednostek oraz osób z nimi związanych.

Tworzenie się jednostek ochotniczych rozpoczęło się w kwietniu 2014 r., po aneksji Krymu przez Rosję, która wykazała rozkład struktur państwa ukraińskiego, w tym resortów siłowych. Dla zapełnienia tej luki zaczęły się formować jednostki ochotnicze o różnorodnej proweniencji – oddziały wywodzące się z poszczególnych sotni Samoobrony Majdanu, jednostki „samoobrony obywatelsko-terytorialnej”, „narodowy ruch oporu”, bojówki partyjne itp. Z drugiej strony starano się te oddolnie powstające organizacje wpasować w istniejące formy prawne – stąd wiele z nich zostało przekształconych w jednostki obrony terytorialnej (oddziały rezerwowe Sił Zbrojnych Ukrainy), jednostki patrolowe MSW czy trafiło do reaktywowanej Gwardii Narodowej. Dzięki tym jednostkom udało się przywrócić i utrzymać porządek w większości obwodów Ukrainy. Jakość tworzonych oddziałów była różna, wiele też początkowo zależało od zdolności poszczególnych dowódców oraz inicjatywy lokalnej administracji (najaktywniejsze bodajże były administracje obwodów dniepropietrowskiego i kijowskiego, całkowicie zawiodły doniecka i ługańska). W miarę formowania się poszczególnych oddziałów, po często bardzo krótkim okresie szkolenia i jedynie z lekkim uzbrojeniem strzeleckim, były one wysyłane do strefy operacji antyterrorystycznej (ATO), do obwodów donieckiego i ługańskiego. Operacja była prowadzona z powodzeniem do momentu interwencji regularnych wojsk rosyjskich. Obecnie, w trakcie tzw. rozejmu, zaczęto porządkować sytuację w ukraińskich siłach zbrojnych, jednostki są uzupełniane, dozbrajane i szkolone.

Bataliony Obrony Terytorialnej [BOT] Sił Zbrojnych Ukrainy

Z założenia BOT są jednostkami formowanymi z rezerwistów i ochotników przez każdy obwód administracyjny, podlegają Ministerstwu Obrony Ukrainy. Przewidywany pełny stan BOT to 426 ludzi. W listopadzie 2014 minister obrony Stiepan Połtorak zapowiedział przekształcanie BOT w bataliony piechoty zmotoryzowanej i włączanie ich w skład jednostek regularnego wojska.

1 BOT „Wołyń” [ukr. ??????] obwodu wołyńskiego, ok. 450 żołnierzy. Batalion otrzymał 6 wyremontowanych BRDM, z których sprawny okazał się tylko 1. We wrześniu BOT znajdował się w okolicach Debalcewe i Jenakijewe. W listopadzie przekształcony w 99 Batalion Piechoty Zmotoryzowanej.

2 BOT „Horyń” [ukr. ??????] obwodu równieńskiego. W listopadzie przekształcony w Batalion Piechoty Zmotoryzowanej. Straty – 2 zabitych.

3 BOT „Wola” [ukr. ???? / Wolja] obwodu lwowskiego, ok. 450 żołnierzy. Od lipca znajduje się w obwodzie ługańskim. Straty – 5 wziętych do niewoli.

4 BOT „Zakarpacie” [ukr. ?????????? / Zakarpattja] obwodu zakarpackiego. W listopadzie przekształcony w Batalion Piechoty Zmotoryzowanej 128 Brygady Piechoty Górskiej.

5 BOT „Podkarpacie” [ukr. ??????????? / Prykarpattja] obwodu iwano-frankowskiego. W lipcu znalazł się na pozycjach w okolicach miasta Amwrosijewka w obwodzie donieckim. W sierpniu batalion w pełnym składzie (za wyjątkiem 20 ludzi) opuścił swoje pozycje, przyczyniając się do klęski pod Iłowajskiem. Obecnie batalion został wycofany w celu przywrócenia zdolności bojowej (15 żołnierzy odmówiło opuszczenia strefy ATO i kontynuuje służbę). Straty – 2 zabitych.

6 BOT „Zbrucz” [ukr. ?????] obwodu tarnopolskiego. W listopadzie przekształcony w Batalion Piechoty Zmotoryzowanej 128 Brygady Piechoty Górskiej. Straty – 1 zabity.

7 BOT obwodu chmielnickiego, 426 żołnierzy. Od lipca w obwodzie ługańskim.

8 BOT obwodu czerniowieckiego. 48 żołnierzy od września w obwodzie zaporoskim. W listopadzie przekształcony w 8 Batalion Piechoty Zmotoryzowanej 24 Brygady Zmechanizowanej. Straty – 1 zabity.

9 BOT obwodu winnickiego. Batalion otrzymał 6 BRDM-2. W listopadzie przekształcony w 9 Batalion Piechoty Zmotoryzowanej 30 Brygady Zmechanizowanej. Straty – 3 zabitych.

10 BOT „Polesie” [ukr. ??????? / Polissja] obwodu żytomierskiego. Tworzony na bazie jednostki w Nowogrodzie Wołyńskim, w większości złożony ze zmobilizowanych rezerwistów, tylko w niewielkiej części z ochotników.

11 BOT „Ruś Kijowska” [ukr. ???????? ???? / Kyjiwska Ruś] obwodu kijowskiego, ok. 450 żołnierzy. We wrześniu w obwodzie donieckim, w pobliżu Debalcewe. W październiku przekształcony w 11 Batalion Piechoty Zmotoryzowanej. Straty – 6 zabitych, w tym dowódca jednostki.

12 BOT „Kijów” [ukr. ???? / Kyjiw] miasta Kijowa, ok. 450 żołnierzy. Obecnie w obwodzie ługańskim. Straty – 4 zabitych.

13 BOT „Czernihów-1” [ukr. ????????-1 / Czernihiw-1] obwodu czernihowskiego. Od czerwca w obwodzie ługańskim, w pobliżu Stanicy Ługańskiej. W listopadzie wycofany do Czernihowa na rotację. Straty – 1 zabity.

14 BOT „Czerkasy” [ukr. ???????] obwodu czerkaskiego, 423 żołnierzy.

15 BOT „Sumy” [ukr. ????] obwodu sumskiego. W listopadzie przekształcony w 15 Batalion Piechoty Zmotoryzowanej 92 Brygady Zmechanizowanej.

16 BOT obwodu połtawskiego. Pełnił służbę najpierw w obwodzie charkowskim, przy granicy z Rosją, potem w obwodzie odeskim, przy granicy z Naddniestrzem. W listopadzie przekształcony w 16 Batalion Piechoty Zmotoryzowanej 92 Brygady Zmechanizowanej.

17 BOT obwodu kirowohradzkiego.

18 BOT obwodu odeskiego. Część żołnierzy została przeszkolona w ośrodku szkoleniowym Odeskiej Akademii Wojskowej i centrum szkoleniowym wojsk lądowych „Desna” w obwodzie czernihowskim. Od czerwca przy granicy z Naddniestrzem, we wrześniu batalion wzmocnił garnizon Mariupola. W listopadzie przekształcony w 18 Batalion Piechoty Zmotoryzowanej 28 Brygady Zmechanizowanej. Straty – 4 zabitych.

19 BOT obwodu mikołajowskiego. Batalion osłaniał granicę z Naddniestrzem, potem z Krymem, od września w obwodzie donieckim. Początkowo na stanie miał 1 BRDM i kilka dział p-lot ZU-23-3, później dozbrojony w broń ppanc i BMP-1. W listopadzie przekształcony w 19 Batalion Piechoty Zmotoryzowanej 1 Brygady Pancernej. Straty – 4 zabitych.

20 BOT „Dniepropietrowsk” [ukr. ??????????????? / Dnipropietrowsk] obwodu dniepropietrowskiego. W maju brał udział w walkach w Mariupolu oraz zajął miejscowości Prosjana, Słowianka, Dobropilla i Daczne. W październiku wycofany do obwodu dniepropietrowskiego. Batalion otrzymał na wyposażenie BRDM-2. W listopadzie przekształcony w 20 Batalion Piechoty Zmotoryzowanej 93 Brygady Zmechanizowanej. Straty – 2 zabitych.

21 BOT „Sarmata” [ukr. ?????? / Sarmat] obwodu chersońskiego, ok. 400 żołnierzy. Od lipca w rejonie kachowskim, w okolicach osiedla Czaplinka, dla obrony granicy z Rosją oraz ochrony elektrowni wodnej na Dnieprze.

22 BOT „Charków” [ukr. ?????? / Charkiw] obwodu charkowskiego, 423 żołnierzy. Od maja w obwodzie ługańskim. W listopadzie wycofany do Charkowa, gdzie ma wejść w skład 92 Brygady Zmechanizowanej. Straty – 2 zabitych, 30 rannych, 1 dezerter.

23 BOT „Chortyca” [ukr. ??????? / Chortycja] obwodu zaporoskiego. Od czerwca w rejonie Mariupola, gdzie był częstym celem ostrzału artyleryjskiego, we wrześniu wycofany do obwodu zaporoskiego.

24 BOT „Ajdar” [ukr. ?????] obwodu ługańskiego. Sformowany z aktywistów Majdanu, głównie z zachodnich obwodów Ukrainy, w jego skład wchodzą: 1 Kompania Rozpoznawczo - Szturmowa, 2 Kompania Szturmowa, 3 Kompania Szturmowa („afgańska”), Zwiad Samochodowy, „Złota Kompania”. Od czerwca w obwodzie ługańskim, gdzie brał aktywny udział w walkach (łącznie 56 zabitych).

25 BOT „Ruś Kijowska” [ukr. ???????? ???? / Kyjiwska Ruś] obwodu kijowskiego, sformowany z aktywistów Kijowskiej Samoobrony. Przeszedł szkolenie w centrum „Desna”. We wrześniu batalion utrzymał swoje pozycje w walkach o Debalcewe. W październiku przekształcony w 25 Batalion Piechoty Zmotoryzowanej. Straty – 5 zabitych.

34 BOT „Batkiwszczyna” [ukr. ???????????, pol. Ojczyzna] obwodu kirowohradzkiego, sformowany z członków „Narodowego ruchu oporu” Julii Tymoszenko, 421 żołnierzy. Od czerwca w obwodzie ługańskim, brał udział w walkach pod Debalcewe i Gorłówką. Straty batalionu to 11 zabitych i 53 rannych.

37 BOT „Nikt oprócz nas” [ukr. ????? ???? ??? / Nichto krim nas] obwodu zaporoskiego, ok. 200 żołnierzy, z czego połowa ma być ochotnikami. Batalion powstał z inicjatywy organizacji „Samoobrona Zaporoża” oraz zrzeszenia weteranów Afganistanu „Nikt oprócz nas”, po którym otrzymał swoją nazwę. W październiku zabezpieczał wybory w wyzwolonej części Donbasu. Następnie wzmocnił obronę lotniska w Doniecku oraz miejscowości Debalcewe. W listopadzie przekształcony w 37 Batalion Piechoty Zmotoryzowanej 93 Brygady Zmechanizowanej. Straty batalionu to 2 zabitych.

39 BOT „Dniepr-2” [ukr. ??????-2 / Dnipro-2] obwodu dniepropietrowskiego. W czerwcu walczył w okolicach Doniecka, w lipcu pod Wołnowachą, wyzwolił miejscowość Nowyj Swit oraz zabezpieczał elektrociepłownię w Starobieszewie. W sierpniu brał udział w walkach o Iłowajsk, gdzie został okrążony. Po wypoczynku, od września batalion znajduje się w Siewierodoniecku, w obwodzie ługańskim. W listopadzie przekształcony w 39 Batalion Piechoty Zmotoryzowanej 93 Brygady Zmechanizowanej. Straty batalionu to 10 zabitych.

40 BOT „Krywbas” [ukr. ???????] obwodu dniepropietrowskiego. Od czerwca w obwodzie donieckim, w sierpniu zajmował pozycję pod Starobieszewem, osłaniając jednostki szturmujące Iłowajsk. Po otoczeniu miasta przez wojska rosyjskie batalion wyprowadził z okrążenia 398 żołnierzy (w walkach poległo 16 ludzi, 84 było rannych, 19 zaginęło). W listopadzie przekształcony w 40 Batalion Piechoty Zmotoryzowanej 17 Brygady Pancernej. Istnieje klub sportowy Krywbas z miasta Krzywy Róg, w obwodzie dniepropietrowskim.

41 BOT „Czernihów-2” [ukr. ????????-2 / Czernihiw-2] obwodu czernihowskiego. Od czerwca w obwodzie ługańskim, w rejonach Debalcewe i Stanicy Ługańskiej. W październiku wycofany na rotację do obwodu czernihowskiego. W listopadzie przekształcony w 41 Batalion Piechoty Zmotoryzowanej.

42 BOT „Ruch Oporu” [ukr. ??? ????? / Ruch Oporu] obwodu kirowohradzkiego, sformowany z członków „Narodowego ruchu oporu” Julii Tymoszenko, 644 żołnierzy. W sierpniu batalion ochraniał lotnisko w Kramatorsku, część jednostki walczyła pod Saur-Mogiłą i Iłowajskiem. Straty – 1 zabity, 1 wzięty do niewoli.

43 BOT obwodu dniepropietrowskiego.

44 BOT obwodu charkowskiego – planowany, jego formowanie zostało anulowane.


Jednostki Służby Patrolowej Milicji Specjalnego Przeznaczenia [SPMSP]

Jednostki podległe Ministerstwu Spraw Wewnętrznych, z założenia formowane z milicjantów i pracowników MSW, początkowo w celu utrzymania porządku w poszczególnych obwodach., później były kierowane do strefy ATO, do walki z separatystami.

(B – Batalion, P – Pułk, K – Kompania, np. BSPMSP to Batalion SPMSP)

BSPMSP „Winnica” [ukr. ??????? / Winnycja] obwodu winnickiego, 200 ludzi. Od września w strefie ATO.

BSPMSP „Świtaź” [ukr. ??????? / Switjaź] obwodu wołyńskiego, 200 ludzi. Od sierpnia w strefie ATO, brał udział w walkach pod Iłowajskiem.

PSPMSP „Dniepr-1” [ukr. ??????-1 / Dnipro-1] obwodu dniepropietrowskiego, 500 ludzi. Od kwietnia w obwodzie donieckim, w czerwcu i lipcu w Mariupolu, w sierpniu batalion brał udział w walkach pod Iłowajskiem. We wrześniu batalion został przekształcony w pułk. Dowódcą jednostki jest Jurij Bereza, obecnie deputowany do Rady Najwyższej Ukrainy. Straty pułku – 16 zabitych, 10 zaginionych.

BSPMSP „Siczesław” [ukr. ????????] obwodu dniepropietrowskiego, 100 ludzi. Batalion został sformowany z członków organizacji kozackiej „nowokudackiej sotni wojska zaporoskiego niżowego” („Nowy Kudak” to dawna, a „Siczesław” proponowana, nazwa Dniepropietrowska).

BSPMSP „Artemiwsk” [ukr. ??????????] obwodu dniepropietrowskiego, 200 ludzi. W lipcu batalion walczył w obwodzie donieckim, w rejonie krasnołymańskim, koło Artemiwska i Gorłówki.

BSPMSP „Szachtarsk” [ukr. ?????????] obwodu dniepropietrowskiego, 700 ludzi. W skład batalionu wchodziła m.in. „sotnia Jezusa Chrystusa”, złożona z członków partii narodowo-anarchistycznej „Bractwo”. Brał udział w walkach w obwodzie donieckim, zajmując miejscowość Marjinka, walczył pod Iłowajskiem. Rozformowany w październiku pod zarzutem maruderstwa, z jego członków utworzono dwie nowe jednostki – „Święta Maria” (członkowie „Bractwa” z batalionów „Szachtarsk” i „Azow”) oraz „Tornado” (gdzie trafili członkowie „Szachtarska” wywodzący się z obwodów donieckiego i ługańskiego).

BSPMSP „Ługańsk-1” [ukr. ????????-1 / Ługansk-1] obwodu dniepropietrowskiego, 200 ludzi. Od sierpnia w obwodzie ługańskim, brał m.in udział w walkach o miejscowości Siewierodonieck, Krymskie, Sokolniki i Pierwomajsk.

BSPMSP „Skif” [ukr. ????] obwodu zaporoskiego, 200 ludzi.

KSPMSP „Tornado” [ukr. ???????] obwodu zaporoskiego, 100 ludzi. Sformowana w październiku z byłych członków batalionu „Szachtarsk”.

BSPMSP „Iwano-Frankowsk” [ukr. ?????-?????????? / Iwano-Frankiwsk] obwodu iwano-frankowskiego, 200 ludzi. Od lipca w strefie ATO, w sierpniu brał udział w walkach pod Iłowajskiem.

BSPMSP „Kijów-1” [ukr. ????-1 / Kyjiw-1] miasta Kijowa, 407 ludzi. W maju batalion został przerzucony do Odessy, gdzie zabezpieczał porządek w mieście po zamieszkach, jakie tam miały miejsce. W czerwcu z powrotem w Kijowie, od lipca w Donbasie, gdzie brał udział w walkach o Mikołajiwkę oraz zabezpieczał miejscowości Słowiańsk i Swiatogirsk. We wrześniu batalion jako ostatni został wycofany z okolic Ługańska. W batalionie służy jako ochotnik syn ministra spraw wewnętrznych, Arsena Awakowa.

BSPMSP „Kijów-2” [ukr. ????-2 / Kyjiw-2] miasta Kijowa, 300 ludzi. Sformowany z członków „Samoobrony Majdanu”, głównie byłych wojskowych z „sotni afgańskiej” oraz członków skrajnie prawicowej organizacji „S-14” („Sicz”), uzupełniony o ochotników ze wschodu Ukrainy i z Kijowa. We wrześniu w obwodzie ługańskim, obecnie w pobliżu Wołnowachy, w obwodzie donieckim.

BSPMSP „Kijowszczyzna” [ukr. ???????? / Kyjiwszczyna] obwodu kijowskiego, 143 ludzi. Od maja pełnił służbę w obwodzie ługańskim i donieckim, w sierpniu wycofany do obwodu kijowskiego na odpoczynek, we wrześniu z powrotem w obwodzie ługańskim.

BSPMSP „Mirotworec” [ukr. ???????????] obwodu kijowskiego, 200 ludzi. Sformowany z byłych żołnierzy zawodowych i milicjantów, weteranów międzynarodowych misji sił pokojowych (słowo mirotworec oznacza żołnierza sił pokojowych). Batalion brał udział w walkach pod Iłowajskiem. Dowódcą jednostki jest pułkownik milicji Andrij Teteruk, weteran misji w Kosowie i specjalista od zwalczania terroryzmu, obecnie deputowany do ukraińskiej Rady Najwyższej.

BSPMSP „Złota Brama” [ukr. ?????? ?????? / Zołoti Worota] miasta Kijowa, 300 ludzi. Sformowany z aktywistów Majdanu, wcześniej tworzących kompanie „Donbas-2” oraz „Krym”. Zabezpieczał porządek w Kijowie, w sierpniu - po proteście ochotników, że nie są wysyłani do strefy ATO – przerzuceni do obwodu ługańskiego. Batalion brał udział w walkach o miejscowość Krasnyj Jar i na przedmieściach Ługańska. Przygotowywany szturm na Ługańsk uniemożliwiła interwencja wojsk rosyjskich. Wycofany do Nowego Ajdaru oraz Swatowa.

BSPMSP „Sicz” [ukr. ???] miasta Kijowa, 100 ludzi. Sformowany z członków partii nacjonalistycznej „Swoboda”, otrzymał 2 BRDM-2. Od września zabezpiecza elektrociepłownię Kurachowo, w obwodzie donieckim.

KSPMSP „Święta Maria” [ukr. ????? ????? / Swjata Marija], 100 ludzi. Sformowana we wrześniu z członków rozwiązanego batalionu „Szachtarsk” oraz batalionu „Azow”, należących do „sotni Jezusa Chrystusa” i partii narodowo-anarchistycznej „Bractwo”. Obecnie w okolicach Mariupola, jednostka ma być skompletowana do stanu batalionu.

BSPMSP „Kirowohrad” [ukr. ??????????] obwodu kirowohradzkiego, 200 ludzi.

BSPMSP „Lwów” [ukr. ????? / Lwiw] obwodu lwowskiego, 150 ludzi. Od lipca w strefie ATO, zajął miejscowość Krymskie w obwodzie ługańskim. Od jesieni w okolicach Debalcewe.

BSPMSP „Mikołajów” [ukr. ???????? / Mikołajiw], zwany też „Święty Mikołaj” [ukr. ?????? ??????? / Swjatyj Mikołaj], obwodu mikołajowskiego, 200 ludzi. Od lipca w strefie ATO, w październiku w obwodzie ługańskim.

BSPMSP „Sztorm” [ukr. ?????] obwodu odeskiego, 200 ludzi. Od lipca w strefie ATO, 23 sierpnia pod Georgijewką walczył z oddziałem rosyjskiej Pskowskiej Dywizji Powietrznodesantowej, na którym zdobył 2 BMD i uszkodził 1 czołg.

BSPMSP „Połtawszczyzna” [ukr. ?????????? / Połtawszczyna] obwodu połtawskiego, 400 ludzi. Początkowo w obwodzie połtawskim sformowane zostały m.in. batalion „Połtawa” [ukr. ??????? / Połtawa] oraz kompania „Mirnyj” [ukr. ?????? / Mirnyj , pol. Pokojowy]. W lipcu BSPMSP „Połtawa” znajdował się w okolicach Gorłówki w obwodzie donieckim, wspierając 25 Brygadę Powietrzno-Desantową. Między 24 sierpnia a 3 września pod ciągłym ostrzałem ciężkiej artylerii. 4 września część żołnierzy batalionu opuściła swe pozycje. 5 września „Połtawa” oraz „Mirnyj” zostały połączone w jeden batalion „Połtawszczyzna”, z nowym dowódcą. Po dodatkowym szkoleniu, batalion od października jest w strefie ATO.

KSPMSP „Krzemieńczug” [ukr. ????????? / Kremenczuk] obwodu połtawskiego, 120 ludzi. Kompania sfinansowana ze środków budownictwa miejskiego w Krzemieńczugu. Od sierpnia w obwodzie ługańskim, patrolował granice z Rosją. We wrześniu kompania zdobyła i zniszczyła most pontonowy na Dońcu, potem broniła linii tej rzeki, walcząc m.in. w okolicach wsi Trochizbenka. W listopadzie część kompania wycofana na odpoczynek, część wzmocniła obronę Mariupola.

BSPMSP „Sumy” [ukr. ????] obwodu sumskiego, 200 ludzi. Od maja w strefie ATO, m.in. w Słowiańsku, w obwodzie donieckim.

BSPMSP „Tarnopol” [ukr. ????????? / Ternopil] obwodu tarnopolskiego, 430 ludzi. Od lipca w strefie ATO.

BSPMSP „Słobodszczyzna” [ukr. ???????????? / Słobożanszczyna] obwodu charkowskiego (Słobodszczyzna to nazwa historyczna krainy w obwodzie charkowskim), 300 ludzi. Od lipca w strefie ATO.

BSPMSP „Charków-1” [ukr. ??????-1 / Charkiw-1] obwodu charkowskiego, 300 ludzi. Początkowo zajmował się ochroną budynków administracyjnych w obwodzie charkowskim oraz składów broni w Kijowie i Czernihowie. Od czerwca w strefie ATO.

KSPMSP „Charków-2” [ukr. ??????-2 / Charkiw-2] obwodu charkowskiego, 100 ludzi.

BSPMSP „Chersoń” [ukr. ?????? / Cherson] obwodu chersońskiego, 230 ludzi. Od sierpnia w strefie ATO, część żołnierzy wzięła udział w walkach pod Iłowajskiem, podporządkowawszy się batalionowi „Donbas”. We wrześniu wycofany do obwodu chersońskiego.

KSPMSP „Bohdan” [ukr. ??????] obwodu chmielnickiego, 100 ludzi. W lipcu w strefie ATO, w sierpniu z powrotem w obwodzie chmielnickim.

BSPMSP „Czernihów” [ukr. ???????? / Czernihiw] obwodu czernihowskiego, 200 ludzi. Od czerwca w strefie ATO, m.in. w Siewierodoniecku, Lisiczańsku oraz Stanicy Ługańskiej.

Gwardia Narodowa Ukrainy [GNU]

W marcu 2014 Rada Najwyższa Ukrainy przekazała uprawnienia dawnych wojsk wewnętrznych MSW odtwarzanej Gwardii Narodowej. W lipcu sformowano 1 Brygadę GNU „nowego typu”, wyposażoną w nowoczesną broń (m.in. samochody opancerzone Kuguar i Dozor-B, transportery Spartan, PTRK Korsar, BTR 3E1), która w październiku została skierowana do strefy ATO.

W czerwcu w skład Gwardii Narodowej włączono także powstające jednostki ochotnicze, nazwane „ochotniczymi rezerwowymi batalionami Gwardii Narodowej”:

Batalion operacyjny rezerwistów GNU im. gen. Kulczyckiego miasta Kijowa, utworzony z członków Samoobrony Majdanu. Jednostka była początkowo formowana przez generała Serhija Kulczyckiego, który zginął w maju, w zestrzelonym w Słowiańsku śmigłowcu Mi-8. W kwietniu batalion liczył 350 osób, został wysłany w rejon Izjum i Słowiańska.

Batalion specjalnego przeznaczenia rezerwistów GNU „Donbas” [ukr. ??????]. Sformowany na bazie 1 kompanii terytorialno-obywatelskiego batalionu samoobrony „Donbas” obwodu dniepropietrowskiego, pod dowództwem majora rezerwy Semena Semenczenki (prawdziwe nazwisko Kostiantyn Igorowicz Griszyn). Początkowo batalion miał być sformowany w obwodzie donieckim (Semenczenko zaczął rekrutację za pośrednictwem Facebooka), ale ze względu na brak wsparcia lokalnych władz, tworzenie jednostki miało miejsce w obwodzie dniepropietrowskim, gdzie została ona włączona w struktury GNU. Początkowo w skład batalionu wchodzili głównie ochotnicy z obwodu donieckiego narodowości rosyjskiej, lojalni wobec państwa ukraińskiego, ale także cudzoziemcy (m.in. Gruzini, Amerykanin), znaczna część bez przygotowania wojskowego, z wyposażeniem kupionym na własny koszt. W maju batalion stoczył pierwsze walki w okolicach miejscowości Karliwka, w rejonie marijńskim. W czerwcu batalion przeszedł szkolenie w ośrodku treningowym GNU w Nowej Petriwci. W lipcu - liczący wówczas 640 osób batalion - został wysłany do obwodu donieckiego. W szeregu walk zdobył miejscowości Konstantynówka, Mykołajiwka, Piski, Popasna oraz Lisiczańsk. W sierpniu prowadził ciężkie walki o Iłowajsk, w czasie których ranny został Semenczenko. Po inwazji wojsk rosyjskich Iłowajsk został otoczony, batalion „Donbas” musiał się przebijać z okrążenia. Do września batalion stracił ok. 35 zabitych, ponad 100 rannych i 98 wziętych do niewoli żołnierzy. We wrześniu „Donbas” został przekształcony w batalionową grupę taktyczną i ma otrzymać ciężkie uzbrojenie – czołgi, BTR i artylerię. Od października, w Złoczowie (obwód lwowski) prowadzono szkolenie dla podoficerów wraz z amerykańskimi instruktorami, które w grudniu ukończyło 60 sierżantów.

4 Batalion operacyjny rezerwistów „Kruk” [ukr. ????], 50 Pułk GNU miasta Iwano-Frankowsk.

W skład GNU włączono także Pułk „Azow” [ukr. ????], liczący ok. 800 ludzi. Został on sformowany jako BSPMSP z członków tzw. Automajdanu (organizacji kierowców działającej na rzecz Euromajdanu) oraz organizacji socjal-nacjonalistycznej „Patriota Ukrainy”. Członkowie „Azowa” są oskarżani o kierowanie się ideologią nazistowską, na co ma wskazywać także symbolika jednostki, jak wolfsangel czy czarne słońce. W składzie jednostki znajduje się ok. 20 cudzoziemców (Rosjanie, Skandynawowie oraz Włoch). Od maja służył w okolicach Mariupola, w sierpniu brał udział w walkach pod Iłowajskiem, od września ponownie w obronie Mariupola. Przekształcony w pułk, w listopadzie przeniesiony do GNU, co ma umożliwić jego dostosowanie do standardu brygady GNU. Dowódca jednostki, Andrij Bileckij, został deputowanym do Rady Najwyższej. Żołnierzy „Azowa” potocznie nazywa się „czarnymi ludźmi”.

Ochotniczy Korpus Ukraiński [ukr. ????????????? ???????????? ??????? (???) / Dobrowolczyj ukrajinskij korpus (DUK)]

Organizacja wojskowa, utworzona w lipcu 2014 przez nacjonalistyczne ugrupowanie polityczne „Prawy Sektor”. Nie ma żadnego umocowania prawnego - powołuje się jedynie na ogólnikowy zapis konstytucyjny, że „obrona ojczyzny należy do obowiązków obywateli Ukrainy”. Z „Prawym Sektorem” współpracuje także Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów OUN. W skład DUK wchodzą: 5 Batalion DUK (ok. 450 ludzi), 9 Batalion DUK oraz Batalion OUN. DUK brał od lipca udział w walkach w strefie ATO, w tym pod Iłowajskiem oraz o lotnisko w Doniecku.

Batalion OUN sformowany był początkowo jako batalion obrony terytorialnej miasta Niżyn i podlegał batalionowi „Azow”. Później został przeniesiony do DUK, zmieniając nazwę na „Batalion OUN”. Walczył w sierpniu pod Saur-Mogiłą i pod Donieckiem (straty – 1 zabity, 13 rannych).



Edytowany przez takeo o 13-12-2014 - 21:22. [addsig]

[wujek]

Nie śledzę tematu na bieżąco, ale warto by przyjżeć się elementom takim jak:
- logistyka (źródła zakupów, normy, regulacje, standardyzacja)
- łączność (wewnątrz jednostek, z regularnymi i innymi)
- zasoby ludzkie (kim byli ochotnicy, profil, wcześniejsze szkolenie wojskowe)
- szkolenie (proces, czas, programy, instruktorzy)
- poziom integracji z wojskami liniowymi (procedury, łączność, zaopatrzenie, wsparcie)

Troche rzeczy jest rozsiane na www, ale nie widziałem zwartego opracowania.

[takeo]

Solidnych opracowań to nie spodziewałbym się na razie nigdzie na żaden temat, na Ukrainie wszystko między wejściem Rosjan na Krym a wyborami do Rady Najwyższej wyglądało na Wielką Improwizację i Łatanie Dziur Czym Się Da. Nie spodziewałbym się więc żadnych jednolitych standardów, ale spróbuję pogrzebać i coś znaleźć.

[marek]

kawał fajnej roboty
brawo!

[takeo]

Przejrzałem pobieżnie listę 1589 poległych żołnierzy i milicjantów ukraińskich, żeby wyciągnąć z tego kilka informacji nt. ochotników (zakładając, że kula nie wybiera, kogo trafi, to polegli są "reprezentatywni" dla wszystkich ochotników). Ogólnie na liście znajduje się 417 prawdopodobnych ochotników, poległych między 5 maja a 19 grudnia 2014 - nie muszą to być jednakże wszyscy polegli ochotnicy oraz nie wszyscy polegli muszą być ochotnikami (część z nich mogła być powołanymi do BOT rezerwistami, przyjąłem jednak uproszczenie, że żołnierze BOT polegli w strefie ATO byli ochotnikami). Dokładniejszą listą niestety nie dysponuję. Jak będę próbował wyciągnąć z niej więcej informacji (zwłaszcza z notek biograficznych poległych), to może będę w stanie to dokładniej zweryfikować. Na razie chciałem zaprezentować kilka prostych danych.

Wielkość strat poszczególnych jednostek ochotniczych

Jest to zwykłe zliczenie liczby poległych w jednostkach ochotniczych. Dodatkowo okres walk podzieliłem na 3 okresy:
I - walka z separatystami wspieranymi przez Rosję (od 5 maja do 23 sierpnia)
II - bezpośrednia interwencja wojsk rosyjskich (od 24 sierpnia do 20 września)
III - "rozejm" (od 21 września do 19 grudnia)



Jak widać, największe straty poniosły bataliony Ajdar i Donbas oraz jednostki Prawego Sektora. Zapewne wynika to z tego, że te jednostki jako jedne z pierwszych trafiły do strefy ATO i były tam wystarczająco długo, by ponieść większe straty. Najwięcej ochotników utracono w trakcie walk z wojskami rosyjskimi - głównie w kotle iłowajskim, gdzie walczyły Donbas, Krywbas, Dniepr-1, Dniepr-2 czy Mirotworec.

Dodatkowo na wykresie pokazałem liczbę poległych - linią niebieską są zaznaczeni polegli w danym dniu, linią czerwoną łącznie polegli od początku walk do danego dnia (narastająco). Można z tego wyczytać, kiedy natężenie walk było największe.



Przyczyny śmierci

Przy każdym z poległych była krótsza lub dłuższa informacja o przyczynie jego śmierci. Rzadko zdarzało się, że przyczyna była nieznana. Niestety, opisy te często są nieprecyzyjne i wiele spośród nich sprowadza się do ogólnikowego stwierdzenia "poległ w trakcie walk", "poległ w boju o...", "poległ w czasie ostrzału posterunku". Wrzucałem to do jednej kategorii "Walka", ale trzeba mieć na uwadze to, że mogą w niej być różne rzeczy. Wyjaśnienia wymaga też kategoria "Zamach" - w niej umieściłem takie sytuacje, w której zastosowano metody raczej terrorystyczne, a nie czysto militarne, np. separatyści (albo prędzej "rosyjskie wsparcie") podając się za wojska ukraińskie wciągały ochotników w zasadzkę.



Na podstawie ww. danych można zauważyć, że w wyróżnionych trzech okresach stosowano nieco odmienne metody walki. Na początku, z pominięciem bezpośrednich walk, wiele było przypadków śmierci od kuli snajpera czy w zasadzkach. W trakcie interwencji rosyjskiej najwięcej było "poległych w boju", zaś w czasie "rozejmu" - więcej ochotników ginęło od ostrzału artyleryjskiego czy na minach.

Wiek ochotników

W 332 przypadkach podany był wiek poległego, dzięki czemu można odtworzyć strukturę wiekową ochotników.



Średnia wieku poległego ochotnika to 35 lat. Większość ochotników było w wieku w przedziale od 26 do 44 lat. Najmłodszy miał 17 lat, najstarszy - 66, obaj byli z batalionu Ajdar. Sprawdzałem też średnią wieku w poszczególnych jednostkach i pokrywała się ona u większości mniej więcej z ogólną średnią, za wyjątkiem "starego" Donbasu (średnia wieku ochotnika - 40 lat) oraz "młodego" Azowa (29 lat).

Dla ciekawości wyliczyłem też, jak z czasem zmieniała się średnia wieku poległych ochotników.



Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że najpierw ginęli "starzy", potem coraz młodsi, aż średnia się ustabilizowała na poziomie nieco ponad 35 lat. Jest to jednak tylko efekt statystyczny, gdyż największe straty na początku ponosiły bataliony Ajdar i Donbas, które miały w swych szeregach najstarszych ochotników. Dopiero później do strefy walk zaczęły docierać "młodsze" jednostki.

To tak w skrócie, więcej ciekawych rzeczy może uda się wyciągnąć z notek biograficznych.



Edytowany przez takeo o 29-12-2014 - 10:27.

[takeo]

Krótka aktualizacja danych nt. ukraińskich jednostek ochotniczych wyciągniętych z listy obejmującej 2089 poległych. Uwzględnione zostały wstępne szacunki strat poniesionych do 23 lutego, po walkach o Debalcewe. Ze względu na szerszy zakres informacji całość podzieliłem na 6 okresów:
I (18.03 - 07.07.2014) - okupacja Krymu i pojawienie się separatystów w Donbasie
II (08.07 - 23.08.2014) - ofensywa sił ukraińskich w Donbasie
III (24.08 - 20.09.2014) - interwencja regularnych wojsk rosyjskich, kocioł iłowajski
IV (21.09.2014 - 06.01.2015) - "rozejm"
V (07.01 - 18.02.2015) - walki o port lotniczy w Doniecku i Debalcewe
VI (19.02.2015 - ) - "rozejm"
Dla porównania podaję także wielkość strat innych formacji, niż jednostki ochotnicze, by mieć bardziej realny ogląd na to, jak rozkłada się ciężar walk pomiędzy różnymi rodzajami sił zbrojnych. Z przedstawionych danych jasno wynika, że wbrew temu, co się słyszy, prowadzenie działań spoczywa przede wszystkim na barkach regularnej armii, jakkolwiek przy istotnym wsparciu oddziałów ochotniczych - a nie odwrotnie.




Przepraszam, jeśli obrazki są niewyraźne, ale nie jestem w stanie ich bardziej powiększyć.

Struktura wiekowa ochotników pozostaje taka sama, nic nowego w tej kwestii nie dodam.


Jeśli chodzi o narodowość poległych, to prawie wszyscy byli obywatelami ukraińskimi, zginęło jedynie 6 cudzoziemców (2 Rosjan, 1 Gruzin, 1 Amerykanin, 1 Szwed, 1 Czeczen), co stanowi ok. 1% poległych ochotników. Pomimo pojawiających się nazw takich jednostek jak "Legion Gruziński", "Zagon Pogoń" czy "Siły Pokojowe im. Dżochara Dudajewa", wątpię w istnienie jakichś znaczniejszych formacji cudzoziemskich.

Szukałem też informacji nt. łączności. Znalazłem tylko kilka wzmianek, ale wszystkie wskazują na to samo - ochotnikom brakuje środków łączności i powszechnie używają komercyjnych telefonów komórkowych. Pomijając ogólnie znane wady tego sposobu komunikowania, dodatkowym problemem jest to, że na Ukrainie funkcjonują dwie firmy telefonii komórkowej i obie mają większościowy kapitał rosyjski. Na to, że różne rodzaje sił zbrojnych nie mają ze sobą łączności (lub nie miały jej w zeszłym roku), wskazuje też krótka wzmianka nt. dowodzenia pod Iłowajskiem, kiedy gen. Homczak i jego sztab znajdowali się na pierwszej linii walk, by osobiście koordynować działania wszystkich jednostek (armii regularnej, ochotników z formacji podległych Ministerstwu Obrony czy Spraw Wewnętrznych).

Co do logistyki, to na tym się jeszcze nie skupiałem. Na razie mignęło mi kilka informacji nt. wolontariuszy dostarczających żywność i odzież zarówno do jednostek ochotniczych, jak i do oddziałów regularnej armii. Prośby o darowizny finansowe, sprzęt w rodzaju termowizorów czy kamizelek, wsparcie dla rodzin żołnierzy oddziałów ochotniczych są dość częste. Transport ochotników najczęściej odbywa się z wykorzystaniem autobusów i samochodów cywilnych (przekazanych m.in. przez lokalne władze czy darczyńców). Nie jestem jednak w stanie oszacować ogólnej skali tego zjawiska i na ile zastępuje czy uzupełnia "normalną" logistykę.



Edytowany przez takeo o 27-02-2015 - 10:46.

[takeo]

Poniżej tłumaczenie krótkiej notki z wczoraj Jurija Biriukowa (wolontariusz, doradca prezydenta Poroszenki), dotycząca wprawdzie 79 Brygady Aeromobilnej, ale pokazująca pewien obraz armii ukraińskiej (czyli też oddziałów ochotniczych).

Spędziłem dzień z „rodzimą” 79 Brygadą. Głównym zadaniem była jazda Saxonem, z czym szybko sobie poradziliśmy. Chcieliśmy też popatrzeć na nowe osoby, właśnie przyjechało uzupełnienie z różnych poligonów.

Z dobrych rzeczy:
1) Wszyscy – w ukraińskich mundurach. Niewielka liczba przybyłych z poligonu w Jaworowie była w ukraińskich bluzach i spodniach, ale w kurtkach kanadyjskich. Nie zdążyli jeszcze dostać ciepłych kurtek w naszych barwach, dostaną je w Nikołajewie.
2) Wszyscy mają – śpiwory, plecaki (dzięki polskiej pomocy), kanadyjskie i ukraińskie buty. Pobawili się stalowymi hełmami Horror-43 – z jakiegoś powodu nie tylko je wydano na poligonach, ale i wypisano atest. Nie ma w 79-ej problemów z normalnymi hełmami i ochroną – jednostka ma na stanie wymaganą ich ilość, teraz będą one wydawane.
3) Strzelcy, miotacze granatów, miotacze ognia z poligonów żytomierskiego i jaworowskiego potwierdzili, że szkolenie ogniowego było mnóstwo. Tak więc to, co zobaczyłem w zeszłym tygodniu, się potwierdziło. Radiowcy z połtawskiej szkoły przy tym to tylko smutek i żal. 10 strzałów z AK i szkolenie z radiostacji R-159 W brygadzie będą się teraz szkolić na nowych radiotelefonach.

A potem wyniesiono ciała awatarów i zaczęły się złe rzeczy.

Kilka procent (wg słów sztaby naczelnego – do 10) zmobilizowanych to chroniczni tchórze i/lub alkoholicy. Gnuśnieli na poligonach, gnuśnieją teraz w brygadzie. Głusi i milczący – od razu z samego rana w przestrzeni astralnej. Problem w tym, że w samej brygadzie NIC z nimi zrobić nie można. Całkowicie. No…, oficjalnie.

Dziś weszła w życie ustawa 1762. Są w niej dobre zapisy i działania prawne – areszt, wysokie grzywny. Tyle, że oficer brygady nie ma prawa stosować tych środków, trzeba wezwać WSP (ros. ??????? ?????? ????????????, pol. Wojskowa Służba Porządkowa), oni powinni zamknąć w areszcie garnizonowym (nie wszędzie ona jest), ściągnąć dyżurnego sędziego (acha, uciekł), ten powinien wydać wyrok – do 10 dni aresztu.
W praktyce wszystko kończy się na pierwszym etapie. Etatów dla WSP u nas nie ma, WSP nie ma samochodów, nie ma benzyny. Z prowadzonych 12500 postępowań w sprawach kryminalnych (od samobójstw po morderstwa) w zeszłym roku do sądu trafiło ich 350.

Trzeba mniej pić, by było pić mniej trzeba. (ros. ???? ?????? ????, ???? ?????? ????)

Jak z tym walczyć? Tatiana Ryczkowa wzięła się teraz mocno za tę kwestię. Potrzebna jest pomoc. Potrzebne są rady SPECJALISTÓW (idiotyzm „rozstrzelać na podstawie prawa wojennego” – idiotyzm). Pomóżcie!

[takeo]

Kim są ochotnicy?

Zebrałem bardziej szczegółowe informacje nt. tego, kim byli ukraińscy ochotnicy, z notek biograficznych dodawanych do listy poległych, na podstawie których postaram się opisać parę charakterystycznych cech ochotników. Oczywiście, te notki biograficzne są krótkie, uproszczone, niepełne i nie podawano ich z myślą o tym, że będzie to służyć do jakiejkolwiek analizy – stąd też należy podchodzić do przedstawionych poniżej informacji z pewnym dystansem.

Cechy, jakie analizowałem, to: wiek, miejsce zamieszkania (wieś/miasto, obwód), grupa zawodowa (kadra kierownicza, specjaliści, robotnicy, żołnierze i milicjanci, pozostali), status rodzinny (czy miał żonę i/lub dzieci), stopień wojskowy (oficer, podoficer, szeregowy żołnierz), aktywność obywatelska (czy był uczestnikiem Majdanu, czy był członkiem partii politycznej, czy był w jakiś sposób zaangażowany w działalność obywatelską).

Skąd pochodzą ochotnicy?

Poniżej znajduje się tabela z liczbą ochotników wedle obwodu, z jakiego pochodzili. Obwody ułożone są w kolejności począwszy od tego, w którym udział ochotników w stosunku do liczby ludności jest największy. Z tego, co sprawdziłem, to liczba ochotników w danym obwodzie w pewnym stopniu zależy od dwóch czynników – pro-ukraińskiego „nastawienia” mieszkańców oraz odległości obwodu od strefy walk (czyli Donbasu). Nie są to jedynie decydujące czynniki, ale z grubsza się sprawdzają.

Dobrymi miarami przywiązania do własnego państwa jest udział ludności narodowości ukraińskiej w danym obwodzie oraz wynik wyborczy prorosyjskiej Partii Regionów z 2012 r. Widać ogólną tendencję, że im wyższy udział Ukraińców i mniejsze poparcie dla Partii Regionów, tym większa liczba ochotników. Z drugiej strony, im dalej od Donbasu, tym ochotników mniej (zapewne poczucie zagrożenia jest mniejsze). Najwięcej ochotników „dostarczyły” tym samym przede wszystkim obwody centralne Ukrainy – gdzie ludność ukraińska jest wystarczająco silna, Partia Regionów słabsza, a odległość od Donbasu też jeszcze nie tak duża. Oczywiście, zdarzają się specyficzne wyjątki od tych reguł, jak obwód dniepropietrowski, w którym ochotników teoretycznie nie powinno być wielu (jak w bardzo podobnym obwodzie charkowskim). Być może jest to efekt sponsorowania jednostek ochotniczych przez oligarchę i gubernatora tego obwodu Ihora Kołomojskiego (prezydent Poroszenko zdjął go z urzędu 24 marca b.r.). Nie wiadomo też, dlaczego tak różnie wygląda sytuacja w podobnych obwodach wołyńskim i równieńskim – zapewne tu w grę wchodzą jakieś specyficzne, lokalne uwarunkowania, których nie znam. Przypadek Krymu też jest z oczywistych względów szczególny.



Poniżej mapa administracyjna Ukrainy z zaznaczonymi na niebiesko obwodami, z których pochodzi najwięcej ochotników, a na czerwono – najmniej.



Porównując te dane z ostatnim badaniem dot. postaw Polaków, można znaleźć pewne podobieństwo. Oczywiście, sytuacja Polski jest lepsza i prostsza, gdyż nie występuje tu właściwie czynnik zróżnicowania narodowościowego, ani nie ma silnej, negatywnie nastawionej do Polski partii (mogą być mniej czy bardziej kompetentne, ale mimo wszystko nie antypolskie). Czynnik odległości od „strefy zagrożenia” (dla Polski będzie to granica wschodnia) działa jednak tak samo – im dalej, tym mniejsza skłonność do podjęcia wysiłku obronnego.

Udział mieszkańców miast wśród ochotników wynosi 69% i jest bardzo zbliżony do średniej dla całej Ukrainy (67%) – tym samym to, czy ktoś jest z miasta czy ze wsi, nie ma żadnego znaczenia.

Cechy osobiste ochotników

Na pozostałych danych opisowych przeprowadziłem tzw. analizę głównych składowych – nie będę się tu rozpisywał, co to jest, wystarczy wiedzieć, że jest to metoda łączenia wielu cech do kilku głównych i wydzielania na tej podstawie charakterystycznych grup ludzi. Jest to metoda stosowana głównie w badaniach psychologicznych, chociaż też zdarzyło mi się tego użyć do analizy technologii czołgów

W wyniku zastosowania tej metody znalazłem 3 główne grupy cech, przy pomocy których można opisać ukraińskich ochotników i wydzielić poszczególne ich typy (mam dane dla 472 ochotników). Te grupy cech nazwałem „motywacjami” (może trochę na wyrost), które miały skłaniać ludzi do tego, by wstępować w szeregi jednostek ochotniczych. Trzeba zaznaczyć, że może być kilka czynników motywujących jednego ochotnika, nie musi się kierować tylko jednym.

„Motywacja obywatelska” – jest to motywacja występująca u 172 ochotników. Są to najczęściej ludzie z grupy zawodowej specjalistów (np. lekarze, prawnicy, studenci), często byli uczestnikami Majdanu, częściej są zaangażowani w partiach politycznych lub też są aktywni społecznie. Chęć obrony ideałów obywatelskich i osiągnięć Majdanu ma skłaniać tę grupę ludzi do wstępowania w szeregi ochotników.

„Motywacja rodzinna” – motywacja charakterystyczna dla 196 ochotników. Nie jest to jakaś szczególna grupa społeczna, jedyne, co ich łączy i wyróżnia od innych, to fakt posiadania rodziny (żony i/lub dzieci). Można uznać, że stali się ochotnikami właśnie w celu obrony swojego domu i rodziny.

„Motywacja zawodowa” – motywacja 131 spośród ochotników. Obejmuje ludzi posiadających doświadczenie w wojsku lub milicji, często są to byli żołnierze zawodowi, uczestnicy misji międzynarodowych, także weterani Afganistanu. Stanowili oni najczęściej kadrę oficerską jednostek ochotniczych.

„Motywacja nieznana” – 143 ochotników nie wykazuje żadnej z powyższych trzech cech (brak zaangażowania obywatelskiego, brak rodziny, brak doświadczenia wojskowego) i trudno powiedzieć, czemu właściwie stali się ochotnikami. Możliwe, że po prostu brakuje informacji o tych ludziach lub też kierowali się czymś zupełnie innym, co trudniej uchwycić. Dużo jednak tych ochotników pochodzi z południowego regionu Ukrainy, zwłaszcza Dniepropietrowska – co ponownie wskazuje na specyficzną sytuację w tym obwodzie (większe poczucie zagrożenia? pieniądze Kołomojskiego?).

Wiek okazał się być nieistotną cechą – ochotnikami są ludzie w każdym wieku.

Patrząc na to, jak geograficznie rozłożyły się poszczególne grupy ochotników, to z regionu zachodniego Ukrainy (np. Wołyń, Lwów) najczęściej pochodzą ochotnicy motywowani obywatelsko i rodzinnie, z regionu centralnego (np. Kijów) – profesjonaliści, ze wspomnianego południowego (np. Dniepropietrowsk) – motywacja jest nieznana, z regionu wschodniego (Donieck, Ługańsk, Charków) – po trochu wszystkiego, ale bardzo mało jest motywowanych rodzinnie (możliwe, że mieszkańcy obszarów opanowanych i zagrożonych przez separatystów nie chcą ryzykować życiem swych bliskich).

Wybrane jednostki ochotnicze

Niektóre jednostki wyróżniają się ze względu na to, jacy ochotnicy w nich służą (poniżej przedstawiam krótki ich opis).

Ajdar – ochotnicy w tej jednostce pochodzą ze wszystkich obwodów Ukrainy, choć szczególnie dużo jest mieszkańców Wołynia (formalnie batalion pochodzi z obwodu ługańskiego). To, co ich łączy, to wspólnota ideałów (bardzo wysoki jest udział tzw. „majdanowców”). Rzadko są związani rodziną, nie mają większego doświadczenia wojskowego. Zapewne taki skład osobowy wpłynął na to, że jednostka ta jest uważana za niezdyscyplinowaną (batalion ten nie wszedł w skład regularnej brygady sił zbrojnych, jak większość BOT).

Donbas – podobnie, jak w Ajdarze, służą w nim ochotnicy z całej Ukrainy (większość ochotników z obwodu donieckiego służy głównie w tym batalionie). Charakteryzuje się wysokim udziałem ochotników motywowanych rodzinnie (tj. „broniących swego domu”), ale nie brak też „profesjonalistów” i „obywateli”.

Azow – jednostka bardzo specyficzna, o dużym udziale mocno zideologizowanych młodych osób (w tym wielu z grup kibicowskich ultras), bez większych więzów rodzinnych i bez formalnego doświadczenia wojskowego.

Mirotworec – jednostka, w której większość ochotników (70%) to zawodowcy. Potwierdza to fakt, że jednostka ta była formowana w oparciu o założenie, że w jej skład wejdą ludzie m.in. z doświadczeniem w misjach pokojowych.

Prawy Sektor – formacja silnie nasycona osobami motywowanymi ideologicznie, ale także rodzinnie, o bardzo małym udziale osób z doświadczeniem wojskowym. Taki skład osobowy wynika zapewne też z tego, że do Prawego Sektora często trafiają ochotnicy odrzuceni gdzie indziej (zmotywowani, bez większych umiejętności). Jest dużo bardziej zdyscyplinowany, niż podobny na pierwszy rzut oka Ajdar. Różnica może wynikać z tego, że członkowie Prawego Sektora często wywodzą się z jednej organizacji, a także mają silnego lidera (Dmytro Jarosz).



Edytowany przez takeo o 02-04-2015 - 11:14.

[valgaaf]

dorzuce jeszcze od siebie ciekawy material znaleziony w sieci,jesli bylo to post do usuniecia...

Batalion UNSO - jako 59 samodzielny batalion rozpoznawczy 30 wydzielonej brygady zmechanizowanej.

Mimo niewątpliwie znacznie wyższej militarnej jakości UNSO w porównaniu z Prawym Sektorem, czy OUN - w końcu od lat są organizacją paramilitarną o profilu podobnym jak twórcy "Azowa" z Socjal-Nacjonalistycznego Zgromadzenia (SNA)/Patriotów Ukrainy i znacznie bardziej doświadczoną w konfliktach zbrojnych - jest to zbrojne ramię najbardziej banderowskiej politycznej organizacji na Ukrainie. UNA, "zasłużona" m.in. w torpedowaniu renowacji Cmentarza Orląt Lwowskich, czy antypolskich demonstracjach. Ten kurs podobno ok. 2012 się zmienił, co jednak niczego nie wnosi do faktu, że w odróżnieniu od Prawego Sektora i OUN - na infografice na samym dole jako "koordynujące swoje działania z MON i MSW", czyli poza strukturami państwa - regularna banderowska bojówka we wspomnianych strukturach jest. Rzecz ciekawa również dlatego, że UNA weszła w skład Prawego Sektora, a UNSO aktualnie działa "na własny rachunek".
Ważnym elementem organizacyjnym jest jego liczebność. O ile w latach 90 stawiano jeszcze na masowość, o tyle obecnie nie kładzie się większego nacisku na skład liczebny, a na jakość działania. UNA – UNSO w szczytowym okresie swojej działalności liczyło około 11 – 12 tysięcy członków (około 10-11 tysięcy w UNA, około 1000 w UNSO) działających w ramach swoich struktur terenowych na całym terytorium Ukrainy, zarówno na zachodniej i środkowej Ukrainie, jak i niektórych miejscach wschodniej części państwa (m.in. Charków).
Ukraińscy nacjonaliści z UNSO brali udział w walce zbrojnej przeciwko Rosji w latach 90’ XX wieku w różnych regionach dawnego ZSRS, szczególnie odznaczyli się na Kaukazie. Szlak bojowy Ukraińców szedł z Krymu poprzez Naddniestrze, Abchazję, Gruzję, Osetię Północną, Górski Karabach do Czeczenii.
Weteranami tychże konfliktów zbrojnych i kryzysów politycznych na terenie byłego Związku Sowieckiego są Ihor Mazur, Dmytro Korczyński, Anatol Szoludko, Oleksandr Muzyczko (Saszko Biały), Dmytro Jarosz, Mykoła Karpiuk czy choćby Oleh Tiahnybok (przywódca Swobody), w związku z czym część z nich od 2013 roku, a nawet lat wcześniejszych jest objęta międzynarodowym listem gończym bądź postępowaniami sądowymi ze strony wymiaru sprawiedliwości Federacji Rosyjskiej. Odznaczyli się bojownicy UNSO w walce z Rosjanami w Gruzji i Abchazji w 1992 i 1993 roku, szczególnie w rajdzie na Suchumi w lipcu 1993 roku i obronie Szromy położonej w okolicy Suchumi 17 lipca 1993 roku.
Broniło go 23 UNSO-wców z jednostki Argo uzbrojonych w broń maszynową, dwa ciężkie karabiny maszynowe i granaty, co pozwoliło wspólnie z gruzińskimi marines objąć kontrolę nad zajętymi pozycjami w mieście i przygotowywać się na masowe ataki Rosjan. Utrzymali miasto do 19 lipca, kiedy w wyniku trudności dotyczących przysłania wsparcia Ukraińcy musieli się wycofać, a straty wyniosły 2 zabitych i 7 rannych. Rosjanie natomiast stracili czołg T-80 i 54 zabitych oraz rannych.
W konflikt czeczeński ukraińscy narodowcy zaangażowali się na przełomie 1994 i 1995 roku, kilka miesięcy wcześniej w osobistym spotkaniu z prezydentem Czeczenii, Dżocharem Dudajewem, delegacja z Anatolem Lupinisem i deputowanym Jurijem Tymą zadeklarowała możliwość wysłania bojowników UNSO do walki z inwazją rosyjską. UNSO-wcy brali udział w obronie stolicy Czeczenii, Groznego, trwającej od 11 grudnia 1994 do lutego 1995 roku, później podjęli walkę partyzancką w górach ramię w ramię z czeczeńskimi bojownikami. Dwóch czołowych bojowników zostało odznaczonych na polecenie władz niepodległościowych orderami Bohatera Narodu – Oleg Chielnow, który zginął dowodząc ukraińskimi bojowcami w obronie Groznego i Oleksandr Muzyczko, on z kolei dowodził oddziałem UNA - UNSO Wiking i był w ochronie prezydenta Dudajewa.
Działalność ideowa organizacji skupia się na szkoleniu i formacji, natomiast od długiego czasu nie zajmuje się polityką parlamentarną, a w trakcie obecnego konfliktu militarnego na wschodzie po stronie ukraińskiej walczą dwa bataliony ochotnicze: UNSO i UNSO – 2.
Od 22 maja 2014 roku UNA (część polityczna partii) funkcjonuje w ramach Prawego Sektora, niezależnie egzystują natomiast UNSO (paramilitarne skrzydło) i grupa powiązana z Mykołą Karpiukiem (on sam w marcu 2014 roku został porwany przez rosyjskie służby bezpieczeństwa i nie ma z nim żadnego kontaktu do dziś).
Pomimo iż to ugrupowanie jest jedną z mniej znaczących grup narodowych i działa w cieniu Swobody i Prawego Sektora, to jednak na ich tle jest organizacją o długim doświadczeniu politycznym, zdolności do formacji militarnej i udziału w konfliktach zbrojnych w celu zyskania wyszkolenia bojowego, spójnym programie politycznym oraz ewolucji poglądów na dość trudne problemy państwa ukraińskiego. W walczącym z "separatystami" UNSO nie brakuje Gruzinów spłacających dług wdzięczności.

[takeo]

Jeszcze jedna rzecz, która coraz częściej mi się rzuca w oczy, dotycząca ochotników ukraińskich. Jest to na razie moje wrażenie, jakkolwiek oparte na licznych przykładach i wypowiedziach - na Ukrainie obecnie zachodzi proces porządkowania sił zbrojnych, a elementem tego jest mocniejsze wzięcie jednostek i samych ochotników pod kontrolę regularnych sił zbrojnych.

Pierwszym takim ruchem było przekształcenie większości batalionów obrony terytorialnej w bataliony zmotoryzowane, włączenie ich w skład regularnych brygad sił zbrojnych oraz uzupełnienie stanów o zmobilizowanych rezerwistów. Ominęło to tylko tak kłopotliwą jednostkę, jak Ajdar, lub też takie, o których nic nie wiadomo (istniały tylko z nazwy?).

Azow został przeniesiony do Gwardii Narodowej i jest rozbudowywany do poziomu pułku (co może skutkować "rozwodnieniem" ideologicznego, twardego jądra tej formacji wśród nowych rekrutów).

W batalionie Donbas, w lutym, nastąpił rozłam - część bojowników, pod przywództwem szefa sztabu "Filina", utworzyła batalion "Donbas - Ukraina" w ramach regularnych sił zbrojnych, większość pozostała w dotychczasowym batalionie, gdzie liderem jest Semenczenko. Konflikt prawdopodobnie dotyczył właśnie tego, że Semenczenko, który po wyborze na deputowanego Rady Najwyższej musiał zrezygnować z dowodzenia batalionem, nadal robił to w sposób nieformalny. "Filin" jako dodatkowy powód podaje także niekompetencję w dowodzeniu i traktowanie żołnierzy jak mięsa armatniego. Ochotnicy, którzy byli dotąd w rezerwie batalionu Donbas i czekali na przydział, zostali włączeni w skład 93 brygady zmechanizowanej.

Ochotnicy z Prawego Sektora, kiedy Dmytro Jarosz odrzucił propozycję włączenia tej formacji w skład sił zbrojnych i zalegalizowania jej działalności, są "wyciągani" pojedynczo i przechodzą na służbę kontraktową do jednostek regularnych.

Plus jeszcze odwołanie największego sponsora batalionów ochotniczych, Ihora Kołomojskiego, z funkcji gubernatora obwodu dniepropietrowskiego.

Ogólnie uważam to za ruch słuszny w przypadku Ukrainy, gdzie ochotnicy - pomimo niewątpliwych walorów oraz patriotyzmu - byli za bardzo upolitycznieni, niezdyscyplinowani i mogli być wykorzystani w celach innych, niż obrona kraju.